Oyunlaştırılmış Dünyanın Çöküşü

Son birkaç on yılda, dünyanın en zeki zihinlerinden bazıları hayatımızı sessizce bir dizi oyuna dönüştürdü. Bunu yapmalarının sebebi sadece bizi eğlendirmek değil, aynı zamanda insanların istediklerini yapmalarını sağlamanın en basit yolunun bunu eğlenceli hale getirmek olduğunu fark etmeleridir. Onların kontrolünden kurtulmak için, oyunlaştırmanın yayılma fenomenini ve bunun davranışlarımızı kendi çıkarlarımıza aykırı hale nasıl getirdiğini anlamalıyız.

Bu hikaye, 20. yüzyılın 30'lu yıllarında bir Harvard Üniversitesi psikoloğu ile başlıyor. BF Skinner, çevrenin davranışı belirlediğine inanıyordu, bu nedenle bir kişiyi kontrol etmek için çevreyi kontrol edebileceğini düşündü. Davranışçılık olarak adlandırılan bu teoriyi güvercinler üzerinde test etmeye başladı ve bir yiyecek dağıtım cihazını kontrol eden düğmelere sahip bir kuş kafesi olan "Skinner Kutusu"nu geliştirdi.

Deneyler aracılığıyla Skinner, üç önemli bulguya ulaştı: anlık ödüller, gecikmeli ödüllerden daha etkilidir; öngörülemeyen ödüller, sabit ödüllerden daha etkilidir; koşullu ödüller, temel ödüllerden daha etkilidir. Bu bulgular daha sonra insanlara uygulanmış ve 20. yüzyılda şirketler tarafından tüketici davranışını şekillendirmek için kullanılmıştır. Havayolu şirketlerinin sadakat programlarından McDonald's'taki mutfak oyuncaklarına kadar alışveriş bir oyuna dönüştü ve tüketicileri daha fazla satın almaya teşvik etti.

Teknolojinin ilerlemesiyle birlikte, neredeyse tüm etkinliklere kolayca oyun mekanizmaları eklenebilir hale geldi ve oyunlaştırma Silikon Vadisi'nde popüler bir terim haline geldi. Başlangıçta, oyunlaştırma esas olarak iyi bir güç gibi görünüyordu. Örneğin, çevrimiçi kelime testi "FreeRice", açlık yardımlarını oyunlaştırıyor; her doğru cevap verildiğinde Birleşmiş Milletler Dünya Gıda Programı'na pirinç bağışlanıyor. SaaS şirketi Opower, çevre korumayı bir yarışmaya dönüştürdü ve herkese komşularına kıyasla ne kadar enerji kullandıklarını gösterdi.

Ancak, oyunlaştırma nihayetinde pek sağlıklı bir yola yöneldi. Sosyal medya platformları, Skinner'ın prensiplerini kullanarak kullanıcı katılımını maksimize etti ve sosyal medyayı dünyanın en bağımlılık yaratan statü oyunu haline getirdi. Birçok işveren, çalışanların verimliliğini kaydetmek için elektronik izleme kullanıyor ve bunu herkesin görmesi için sergiliyor. Flört uygulamaları, puanlar, rozetler ve seviyeler gibi oyun mekanizmalarını benimsedi.

Oyunlaştırma bir zamanlar daha iyi bir toplum yaratma vaadi vermişti, ancak şimdi esasen insanları uygulamalara bağımlı hale getirmek için kullanılıyor. Oyunlaştırıcılar, Skinner'ın güvercinleri gibi, gecikmeli ödüller yerine anlık ödülleri önceliklendiriyorlar, bu nedenle medeniyetin geleceği yerine bir sonraki mali çeyrek için oyun oynuyorlar.

Oyunlaştırmanın tehlikesi, bizi gerçekten önemli şeylere olan dikkatimizi dağıtma potansiyelidir. Puanlar ve sıralamalar, takip etmesi kolay ve biriktirmesi eğlenceli olduğu için bizi motive edebilir. Ancak bu rakamlar genellikle basitleştirilmiş olup tüm durumu yansıtmaz. Rakamları ve simgeleri kovalamamız, çünkü bunlar her zaman mevcuttur ve bu kovalamaca genellikle o kadar sürükleyicidir ki, nereye gittiğimizi göremeyiz ve bu genellikle gerçekten istediğimiz şeylerden oldukça uzaktadır.

Oyunlaştırılmış dünya, kısa vadede vaat edilen her şey - gurur, hedef, anlam, kontrol, motivasyon ve mutluluk - uzun vadede tehdit altında olacaktır. İnsanları gerçeklikten uzaklaştırma ve değer sistemlerini yeniden yazma yeteneğine sahiptir, onları hayali öncelik vermeye yönlendirir ve bir sonraki anı hayatlarının geri kalanına tercih eder.

Peki çözüm nedir? Katıldığımız oyunları dikkatli bir şekilde seçmemiz gerekiyor. İşte beş yaygın kural:

1. Kısa vadeli hedefler yerine uzun vadeli hedefler seçin.
2. Kolay oyunlar yerine zor oyunlar seçin.
3. Sıfır toplamlı veya negatif toplamlı oyunlar yerine pozitif toplamlı oyunları seçin.
4. Atelic oyunları (, hoşlandıkları için oynanan oyunlar ) olarak seçin, telic oyunları ( ise ödül için oynanan oyunlardır ).
5. Ölçülemeyen ödülleri, ölçülebilen ödüller yerine seçin.

Son olarak, her şeyin bir oyun olduğu bir dünyada bile, başkalarının kurallarına uymak zorunda olmadığımızı unutmamalıyız. Kendi oyunumuzu yaratmak için geniş bir açık dünyamız var, işte bu da bizim eylemimiz.